20 Temmuz 2014 Pazar

GELMEYEN PAZARTESİLER : Yurt Dışı




İlk gidişinizde çok heyecanlısınızdır. Her şey ayarlanmıştır, herkes sizinle gurur duyar. Ağlarsa yalan ağlamayan annenizin bile gözyaşlarının ardında bir mutluluk vardır ki ilk iki üç ay mükemmel geçer, arkadaşlara uzun uzun e-posta'lar atılır; içkiler, partiler, alkolik Meksikalı arkadaşlarla yaptığınız çılgınlıklar anlatılır. Sevgili teselli edilir ama onunla beraber üzünülmez. Bir büyüyü yaşıyorsunuzdur. Her şey çok farklı çok yenidir. Hollandalı ve Fransız kızların aksanlarına bayılır, hepsine tek tek aşık olursunuz. Sevgilinizi teselli etmeye devam edersiniz. O ilk üç ay orada Türkiye'de yaptıklarınızla, yaşanmışlıklarınızla var olur, anılarınızı anlatarak geçmişi ufak ufak erittiğinizi fark etmezsiniz. 

Sonra birdenbire bir üşüme gelir durduramazsınız. İçten gelen bir ürpertidir, ne yaparsanız yapın içinizdeki o buz parçası büyür büyür. Derken kendinizi aynanın karşısında kendinize bakarken bulursunuz. "Ben kimim?" soruları başlar. Türkiye'de ki tüm yaşantınız gitmiş, herkes hayatına devam etmiş, boşluğunuz doldurulmuş, Türkiye'de kendinize kattığınız, eklediğiniz her şey ufak ufak silinmeye başlamıştır. Buralarda artık yeni değildir. Rutine geri dönmüş hem de rutinin en güzeli olan aile, dost, sevgili kavramlarından yoksun kalmışsınızdır. "Acaba ben mi gereksiz bunalım yapıyorum" dersiniz, "ne de olsa genlerde arabesk var" ama bir bakarsınız ki etrafınızdaki bütün yabancı öğrenciler de aynıdır. Herkes şikayet etmeye başlamıştır. Şu yüksek lisans bitsin beklentisi başlamıştır. 

Arkadaşları ararsınız, sevgiliyi ararsınız, aileyi ararsınız. Telefonda teselli değil, sitem belirir. Bilirsiniz, artık "Geleceğe Dönüş" filmindeki gibi Türkiye'deki fotoğraflardan yok olmaya başlamışsınızdır. Kendinizi alkole verirsiniz, ısınmak istersiniz. Sevgi ararsınız en çok. İlgi. Belki de biraz şımartılmak. Uyandığınızda annenizin odaya girip kahvaltıda ne istediğinizi sormasını istersiniz. Birlikte olduğunuz kızlarla ayık yatmak, çay demleyip oturup muhabbet etmek istersiniz. Arkadaşlarınızın "King" bilmesini istersiniz. Şimdi anlamışsınızdır yurt dışında öğrenciliğin neden hep partilerle ve alkolle geçtiğini. Çünkü yalnızsınızdır, çünkü etrafınızdaki kısa suredir tanıdığınız insanlarla dost ve sevgili olmanız gerekir. İçki sırf sıcaklık ve yakın hissetmek içindir. Yüksek lisans bitsin diye gün saymaya başlarsınız. 

Bir gün derste tüm sınıfın bu tarz yorumları üstüne profesörünüz "Biz sizi global mühendisler olarak yetiştiriyoruz, bu tarz bir hayata alışmaya çalışın, ileride de bu şartlar altında çalışacaksınız" der. Ciddiye almazsınız. "Git çay koy" dersiniz profesöre "Demli olsun, yanına da Ezine peyniri." 

Gel zaman git zaman iki sene dolar, dönersiniz ülkeye bin bir heyecan. "Bavulumu yakacağım, uçağa da bir daha binmem" dersiniz. Askerlik, iş bulma aşamaları, hep mutlu güzel geçer. Güzel bir işe girer, kutu gibi bir ev yapar kendinize, mutfakta çayı demli tutar, buzdolabını Ezine peyniri ile doldurursunuz. Derken profesör haklı çıkar. Şirketiniz sizi yurt dışı konusunda sıkıştırmaya başlar. Tam da evi kurmuş, sıcak bir sevgili sahibi olmuşsunuzdur, ama hayır denmez; 

gidilir, gelinir,gidilir,gelinir,gidilir,gelinir... 

Böyle sürer gider. 

Yurt dışı;

Buzdolabında bozulmuş Ezine peyniridir,
demlikte çürümüş çay yapraklarıdır,
tozlanan ev, yıpranan bağlardır,
son kullanma tarihi geçendir,
hayati ertelemektir,
soğuktur, üşümektir,
yarım kalandır, 
yanlızlıktır.

En acısı,

fotoğraflarda ölmek ama fotoğraflarla yaşamaktır.


15 Temmuz 2014 Salı

GELMEYEN PAZARTESİLER : Teknolojinin Dolma Parmaklar İle İmtihanı




•••••

İlk çıktığında, sakız sandığım şeyin Ipod Shuffle olduğunu öğrenmemle başladı Apple nefretim.

Apple firması hayatımı karartmakta kararlıydı, minimalizm aşığı pis patronları Steve Jobs, her sabah uyandığında, "Eksper'i hayattan daha ne kadar soğutabilir, onun hayatını daha ne kadar kabusa çevirebilirim?" diye düşünüyordu. Her şey onun o kemikli kafasından çıkıyordu.

Iphone kullanmayana kız vermedikleri günümüzde, ondan da aldım bir tane, bir kaç hafta süren bu macera esnasında arkadaşlarım benden "Hıdu bien de gwelfcem." şeklinde mesajlar aldılar, üstelik on dakika sürüyordu bir mesajı tamamlamam. Zaten benim gibi elleri terleyen bir adamın elinde, alet o trend ikonluğundan, o moda öncülüğünden çıktı, bir pislik yuvası haline, bir mikrobiyoloji laboratuvarı haline geldi.

Her tarafı parmak izi olan, üzerinde envai çeşit bakterilerin koloni kurduğu bir tabakayla kaplanan telefondan kurtulup, tam rahat ettim derken Steve efendi Ipad'i çıkardı bu sefer. Başta onu, benim gibi dolma parmaklılar için yaratılmış bir telefon sanıp sevinsem de, gerçeği öğrenmem uzun sürmedi.

•••••

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]


7 Temmuz 2014 Pazartesi

GELMEYEN PAZARTESİLER: Önemsiz Gözüküp Hayata Yön Verenler




...

Yıllarca korumakla yükümlü olduğum kalemde arada bir gelen topları içeri almak dışında bir şey yapmadığımdan, tıpkı hapse giren insanların dediği gibi "Düşünmek için çok vaktim oldu". Ortamın atletik ve de yakışıklı gençleri koşup zıplayarak daha da atletikleşirken, ben göbek büyüterekten düşündüm, düşündüm. Hayatı düşündüm, ileride ne yapmak istediğimi düşündüm, kızları düşündüm, ailemi düşündüm, hatta o kadar uzun sürdü ki kalecilik yıllarım; toplumu, politikayı, tarihi bile düşündüm. Kafama takılan konular oldu, düşününce merak ettiğim, o konularda bir şeyler okumaya başladım. Zaten maçlardan zevk almadığım için, evde oturur oldum genelde. Ders çalıştım, okudum, benim gibi sporda başarısız arkadaşlarımla beyin fırtınaları yaptım, gitar öğrendim, grup kurdum, konserler verdim, iyi bir okula girdim, dergilere yazdım; 

iyi bir kaleci nasıl olunur asla öğrenemedim, fakat o kalede kendimi buldum. 

...

[ Blog'da bulunan "Gelmeyen Pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte Mayıs ayında aynı isim ile basıldı. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]